Ze smelten de mineralen!

Waarom zou je ervoor kiezen omin the outback, het dorpje Chillagoe in dit geval, te gaan wonen? Zo’n honderd jaar geleden was het antwoord duidelijk. Om te werken in de mijnen! Dus trokken gezinnen naar dit voor hen beloofde land. Met heel hun hebben en houden in een kruiwagen. De weg erheen heet dan ook de Wheelbarrow way, de kruiwagenweg . Daarom staat er ergens onderweg, in Dimbulah om precies te zijn, een kruiwagen als herinneringsmonument. Nog honderd kilometer te gaan! In de zinderende hitte!

In Chillagoe werden mineralen als koper, zilver, lood en goud omgesmolten tot handzame (en verhandelbare) proporties. Dat begon allemaal in 1901, maar in 1943 viel, ingehaald door de tijd, het doek voor de smelterij. Wat rest is is een industriële ruïne met drie hoge schoorstenen. Je kunt het complex alleen op veilige afstand bekijken, want het is allemaal te onstabiel en het bevat asbest en andere gifstoffen. Midden in het dorpje vind je ook nog een merkwaardig restant van het industriële verleden: de muren van een bankkluis. De bank zelf  al in 1920 gesloopt.

De restanten van de smelters zijn tegenwoordig een toeristische attractie, maar dat is niet Chillagoe’s enige troef. Er zijn grotten (twee alleen met een gids te bezoeken en twee waar je zelf (met gevaar voor eigen leven) in kunt. Er is een fotogenieke Ballancing Rock en vele wandelpaden door de omgeving die door de vooraanstaande geoloog Ian Plimer als “the most diverse geology in the world” wordt beschouwd.

Oké, als je dan niet in Chillagoe wil wonen, het is er voor een paar dagen prima toeven. Dus gingen we naar de plaatselijke bush camping die bij nader inzien toch meer comfort bood dan op het eerste zicht. De gelegenheid om een kampvuurtje te maken, bush dunny’s (eco-wc’s) en bush showers (zongewarmd water uit schattige emmertjes), een compleet uitgeruste gezamenlijke keuken (zeer gewoon op Australische campings), en zelfs een observatorium om de sterrenhemel te bestuderen. 

Nou konden we dat laatste ook prima vanuit onze swag, een typische Australisch tentje waarvan de oervorm vroeger mee op de kruiwagen ging voor onderdak onderweg. Voor twee oudjes als wij was voor extra comfort gezorgd. Want twee stretchers maakten de swag instapklaar voor de oudere medemens. Omdat enkel het muskietennet gesloten hoefde te worden, bleef de nachtelijke sterrenpracht voor ons zichtbaar. Totdat de ogen dicht vielen.

Voor Australiërs is kamperen een favoriet vrijetijdsverdrijf. Ogenschijnlijk primitief, maar schijn bedriegt. De Spartaans ogende camper trailers hebben zelfs een oplaatstation voor mobiele telefoons aan boord. (Al heb je in the outback nauwelijks bereik.) 

Uiteraard heeft zo’n camping ook een zwembad, maar het nabijgelegen bad van Moeder Natuur is veel leuker. Het water van de kom in het voorbijstromend riviertje is van een temperatuur waar menig Nederlands openluchtzwembad jaloers op zou zijn. En in het midden is er een spring- of duikrots. Daar kan geen superglijbaan tegenop!